RECENSIE –  Drie sterren voor voorstelling in kerkje Vinkega

Het is en blijft een enorme klus voor artiesten om een oud, bekend verhaal op sprankelende wijze over te brengen op het publiek. Toch speelde dominee Joh. Schaap vanochtend met overtuiging. Een voorstelling met een boodschap, zo bleek al snel. Al deed de vorm wat ouderwets aan.

Oordeel: ***

Krap 30 mensen waren afgekomen op het optreden in het knusse kerkje van Vinkega. Daarmee was de zaal slechts half gevuld. Gelukkig liet Schaap zich er daardoor niet van weerhouden zijn show met passie op te voeren. Met een vernuftige mix van woord en muziek, waarbij het publiek soms de liedjes mocht meezingen, wist hij de mensen tot het eind toe aan zich te binden. Heel handig had de voorganger de kern van de voorstelling – een bijna twintig minuten durende monoloog – ingepakt in het hart van het programma, voor en na luchtiger elementen met muziek.

Toch viel op de performance wel een en ander aan te merken. Hoewel het verhaal, dat zich opbouwde rond het thema naastenliefde, nog steeds actueel is, lijkt deze vertelvorm onderhand toch aan slijtage onderhevig. Muzikale begeleiding door een orgel is op zich prima, maar een cello of hobo had mogelijk meer in de sfeer gepast. Ook de overgangen tussen tekst en muziek kunnen wel wat strakker; bovendien zou de voorganger wel meer kleuren in zijn palet van personages kunnen aanbrengen. Voor de toeschouwer was het soms amper te onderscheiden of Schaap nu de vader, de zoon of de heilige geest verbeeldde.

Al met al een voorstelling die het zeker verdient om vaker gespeeld te worden, maar waaraan nog wel wat gesleuteld kan worden, wil het een groter publiek bereiken.